De laatste tijd lees ik het steeds vaker. Therapie of coaching die als leuk of gezellig omschreven wordt en dat zorgt ervoor dat ik weer nerveus word ….

Paniek in de keet! Misschien heb ik zelf coaching nodig?

Cliënten zullen mijn sessies zelden – eigenlijk nooit – als gezellig of fijn omschrijven. Toch zeker niet op de moment zelf, ik heb al allerlei dingen letterlijk – en figuurlijk – naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Want ja, begeleidingen hier zijn meestal een beetje lastig, irritant, confronterend en staan ver af van gezellig en leuk. Daarom hebben we wel koffie en koekjes, je moet ergens compenseren eh …

Wat wil jij écht? Vooruitgang of gezelligheid?

Hoe komt dat nu? Ten eerste denk ik dat dat hangt  wie ik ben. Een tijdje geleden liet ik van mezelf een kerntalenten analyse afnemen en daaruit kwam zoiets als “Debbie is niet empathisch …”. En toen kwam er nog wat uitleg, maar die hoorde ik al niet meer want ik was redelijk in shock.

Ik kan u zeggen “Dat was niet leuk om te horen?” als  psycholoog hoor je dat toch te zijn. Maar gelukkig was er ook iemand in de buurt om dat te kaderen, anders was ik nu misschien aan het herscholen om boekhouder te worden. Wil je dit ook eens doen? Eén adres: Solut HR van Mireille Vandevorst!

Hoe zit dat nu? En wat is daar het gevolg van?

Wat is empathie?

Laten we dat eerst even toelichten ….

Empathie bestaat uit twee delen. Het eerste deel zegt “Oh, ja dat is erg ik begrijp het”, het tweede deel zegt “Kom ik ga ff met u meewenen en mij ellendig voelen.”. Dat eerste heb ik dus met hopen. Ik kan mij inleven, ik kan dat voelen maar ik mis de optie om mezelf daarin te verliezen. Daarom ben ik misschien ook de enige Belg die momenteel een blog schrijft in plaats van voetbal te kijken. (Ze hebben verloren, weet iedereen ondertussen, en ja dit wordt niet direct gepost, de datum klopt niet!)

In mooie woorden wil dat zeggen: “Debbie, Jij bent een heel empathisch persoon, met name om je in te leven in hoe iemand zich echt voelt, vanuit zijn/haar achtergrond, situatie, enz. Je wil er evenwel liever geen actief zorg voor gaan dragen. Letterlijk iemand verzorgen is echt niet jouw ding: je doet dit alleen als je vindt dat het echt moet (bv. voor mensen die je lief hebt).”

En dat is echt zo ….

Wat is hier nu het gevolg van? Ik ben geen sympathieke therapeut of coach. En dat hoeft ook niet, want dat is niet het doel van begeleiding. Begeleiding of coaching wil verandering brengen (en lekker cliché: groeipijnen … het heeft een reden dat dat niet groeikriebeltjes noemt!).
Het is geen gezellige plezante babbel, het is keihard werken aan jezelf en ik ook elke keer weer aan mijzelf ook. Elke keer komt er namelijk wel iets naar boven waar ik zelf ook nog aan kan schaven.

Daarom bij deze: ik heb koffie en koekjes, maar voor gezelligheid ben je hier aan het verkeerde adres.